سیصد و سیزده لبیک - سیصد و سیزده اهل عهد

   "روزفرخنده  فرماندهی ات بر افلاک      ای سلیمان ولایت خوش باد"

آقا ردای سبز امامت مبارکت

پوشیدن لباس خلافت مبارکت

ای آخرین ذخیره ی زهرایی حسین

آغاز روزگار امامت مبارکت

 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم

اِلـهی عَظُمَ الْبَلاءُ، وَبَرِحَ الْخَفاءُ، وَانْکَشَفَ الْغِطاءُ،

وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ، وَضاقَتِ الاْرْضُ، وَمُنِعَتِ السَّماءُ،

واَنْتَ الْمُسْتَعانُ، وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکی، وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ

فِی الشِّدَّهِ والرَّخاءِ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،

اُولِی الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ، وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ،

فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ،

یامُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ

اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ، وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ،

یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ،

الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی،

السّاعَهَ السّاعَهَ السّاعَهَ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل،

یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،

بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرینَ.

یا رسول

ماه ربیع الاول آمده، چه تبریک بگویم و کدام مژده که دست و دلم می لرزد...

قرار است پس از شهادتت داستان سقیفه به پا شود،

ابوبکر و عمر کاغذ و قلم از تو دور کردند که مبادا گفته ها و وصیت ولایتت را مکتوب کنی،

قرار است خانه نشین شود وصی تو که همین دو ماه و اندی پیش دستش را بر تل غدیر بالا بردی،

قرار است این دست ها بسته شوند و کشان کشان از کوچه بگذرد،

قرار است دخترت ... ای وااای

بگذار چند کلمه ای بگویم و رد شوم...

یا رسول الله درب خانه و کوچه و فاطمه و چادری خاکی...

یا رسول الله سیلی و حسن و میخ در به پهلوی مادری...

و محسن و کبودی و نماز های نشسته....

حسنین و زینب و کلثوم پناه برده به علی...

بی قراریم رسول خدا...

تازه مشکی حسین درآوردیم

یا به ما صبری بده یا بکش ما را

بیش از این منتظر نگذار مهدی را

تقدیم به اقامون مهدی، دردانه ی رسول الله

و تمام بچه سید هایی که این روزا بدجور قفسه سینه شون تحت فشاره و درده مادرشونه...

گندم منتظر القائم

دهم دیماه هزاروسیصدونودوسه

کپی با ذکر منبع و صلوات

سال دهم هجری قمری
گوشتی به سمی زهرآگین شد
چهل سال بعد، جرعه شیری..
و بعد ها خوشه انگوری....
و داستان ادامه دارد...
و امروز جام زهری...

آی ملت! حواسمان هست؟؟؟
این نسل از جدشان به سم شهید داده اند...
آی ملت! حواسمان هست؟؟؟
تاریخ و تجربه هایش بدجور تکرار شدنی است...