سیصد و سیزده لبیک - سیصد و سیزده اهل عهد

بسم الله الرحمن الرحیم

بسم رب نور العرش العظیم

بسم رب المهدی الغریب

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر و جعلنا من خیر انصاره و اعوانه...

سلام رفقا

میخواهم از دل بگویم و یک دنیا دلتنگی که این روزها فضای دنیایمان را پر کرده...

دل و دلداگی و دلتنگی نگار غایب که میانمان است و گم اش کرده ایم.

دل به دلداگی مهدی رفت و در دلتنگی فراقش ماند...

زمین هم رخت عمر بربسته

و هنوز مهدی نیامده...

قبول دارم، سد راهش شده ایم، گناه می کنیم، دین مان را از سیاست آب کشیده ایم و کنج دنیا پیشه کرده ایم.

و جمعه به جمعه به ساعت یازده که می رسد منتظر دوازدهمی هستیم و باز...

مهدی نمی آید...

گوش کنید....

صدای گریه سیدی می آید

و صدای قلم خوردن و بوی مرکبی که مدام بر روی نامه اعمال مان کشیده می شود.

ما منتظِر نشسته ایم و او ایستاده منتظَر

ما نشسته ایم و دل مشغول دنیا و او ایستاده و گوش سپرده به دو سه تایی لبیک... که کی عدد به 313 می رسد.

دنیای مان به جایی رسیده است که یزید خودش را به حسین می چسباند و آن بی بصیرت ها دنباله ی دامن یزید می گیرند، آن کم بصیرت ها می مانند بین حسین و یزید شان و تنها با بصیرت ها می مانند و خون به پای حسین شان می ریزند...

تاریخ تکرار می شود... سلیمان صرد خزاعی هم میان حسین و یزیدش ماند. حرکت کرد اما به امامش نرسید... کمی دیر راه افتاده بود.... خیلی شک کرده بود... دین و دنیا و آخرتش را یکجا پای تردیدش باخت...

اما این با بصیرت ها... و این عمار ها ... و این مسلم ها  و این ابراهیم ها که دل در گرو آتش گلستانی داده اند که یار می طلبد...

یار بی یاور ما، شیعیان! تنهاست و بس غریب...

روزها به صد الهام فریاد می زند و یاری می طلبد که ... من الغریب... الی الحبیب.

و ندای "هل من ناصر" حسین فاطمه امروز از حنجره ی مهدی فاطمه بلند است...

شیعیان! گوش کنید! می شنویم...

امامان را تنها بگذاریم، می شویم همان کوفه که امروز لعنش می کنیم...

ندای غریبانه و مظلومانه حضرت ولی عصر(عج)همواره به گوش می رسد و مارا به سوی خویش فرا می خواند

و او نیز همچون جد مظلوم خویش اباعبدالله الحسین(ع) فریاد میزند:

"هل من ناصر ینصرنی"

و جوابی ....

و حال ماییم که باید لبیک گوییم و خود را در خیل سربازان آن حضرت قرار دهیم

رفقا ....

شما که همیشه آرزو داشتید در زمان یکی از ائمه (ع) می بودید و آنها را یاری می کردید...!!!

شما که همواره آرزوی حضور در کربلای حسینی را در دل داشتید

اکنون کربلای دیگری برپاست

... و حسین زمان شما حضرت حجه ابن الحسن عسگری (عج) است.

پس

بپا خیزید  و او را بیش از این تنها نگذارید

بپا خیزید و او را از این غربت جانسوز رهایی بخشید

بپا خیزید و دنیا را به نور آن حضرت روشنی بخشید

او از همه منتظر تر است، او منتظر آمدن ماست

منتظر بیداری ما و بازگشت ما از سفر گناه و غفلت

او آمده است ... آری .... او آمده است و ما هنوز در راهیم

او غایب نیست، ما غایبیم

او خورشیدیست که جهان را نور افشانی می کند، این ماییم که خود را در پس پرده پنهان کرده ایم

حجابهای نورانی و ظلمانی جلوی دید ما را گرفته، گوش های ما را ناشنوا کرده تا آنجا که نه خورشید را می بینیم و نه آوای دل نشین پیک خدا را می شنویم...

سالیانی است که ندای مظلومیت امام زمان (عج) به آسمان رسیده که شیعیان خود را به  رهایی میخواند .

و از دوستان خود می خواهد که او را در مسیر نجات خویش یاری کنند.

اما....

اما ما حیران و پریشان و دلبسته زندان خویشتنیم...

ای زندانیان ...

به خدا راه فرج نزدیک است

باید قدمی برداریم

باید بال و پری بگشاییم.

از میان مؤمنان مردانی هستند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند، برخی از آنها به شهادت رسیدند و برخی از آنها در انتظارند و هرگز تغییری در عهد و پیمان خود نداده اند.

(احزاب 22/23)

عاشقان! شیعیان! بسم الله ...

چله ی عهدی بنشینیم...

اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ وَ مُنْزِلَ التَّوْرَاةِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ وَ رَبَّ الظِّلِّ وَ الْحَرُورِ وَ مُنْزِلَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْمَلائِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ وَ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرَضُونَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی یَصْلَحُ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخِرُونَ یَا حَیّا قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیّا بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیّا حِینَ لا حَیَّ یَا مُحْیِیَ الْمَوْتَى وَ مُمِیتَ الْأَحْیَاءِ یَا حَیُّ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ.

اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الْإِمَامَ الْهَادِیَ الْمَهْدِیَّ الْقَائِمَ بِأَمْرِکَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ الطَّاهِرِینَ عَنْ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فِی مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ عَنِّی وَ عَنْ وَالِدَیَّ مِنَ الصَّلَوَاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مِدَادَ کَلِمَاتِهِ وَ مَا أَحْصَاهُ عِلْمُهُ وَ أَحَاطَ بِهِ کِتَابُهُ اللَّهُمَّ إِنِّی أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَةِ یَوْمِی هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَیَّامِی عَهْدا وَ عَقْدا وَ بَیْعَةً لَهُ فِی عُنُقِی لا أَحُولُ عَنْهَا وَ لا أَزُولُ أَبَدا اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّینَ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِینَ إِلَیْهِ فِی قَضَاءِ حَوَائِجِهِ وَ الْمُمْتَثِلِینَ لِأَوَامِرِهِ‏ وَ الْمُحَامِینَ عَنْهُ وَ السَّابِقِینَ إِلَى إِرَادَتِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِی جَعَلْتَهُ عَلَى عِبَادِکَ حَتْما مَقْضِیّا ،

فَأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی مُؤْتَزِرا کَفَنِی شَاهِرا سَیْفِی مُجَرِّدا قَنَاتِی مُلَبِّیا دَعْوَةَ الدَّاعِی فِی الْحَاضِرِ وَ الْبَادِی اللَّهُمَّ أَرِنِی الطَّلْعَةَ الرَّشِیدَةَ وَ الْغُرَّةَ الْحَمِیدَةَ وَ اکْحُلْ نَاظِرِی بِنَظْرَةٍ مِنِّی إِلَیْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ أَوْسِعْ مَنْهَجَهُ وَ اسْلُکْ بِی مَحَجَّتَهُ وَ أَنْفِذْ أَمْرَهُ وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلادَکَ وَ أَحْیِ بِهِ عِبَادَکَ فَإِنَّکَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ فَأَظْهِرِ اللَّهُمَّ لَنَا وَلِیَّکَ وَ ابْنَ بِنْتِ نَبِیِّکَ الْمُسَمَّى بِاسْمِ رَسُولِکَ،

حَتَّى لا یَظْفَرَ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْبَاطِلِ إِلا مَزَّقَهُ وَ یُحِقَّ الْحَقَّ وَ یُحَقِّقَهُ وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مَفْزَعا لِمَظْلُومِ عِبَادِکَ وَ نَاصِرا لِمَنْ لا یَجِدُ لَهُ نَاصِرا غَیْرَکَ وَ مُجَدِّدا لِمَا عُطِّلَ مِنْ أَحْکَامِ کِتَابِکَ وَ مُشَیِّدا لِمَا وَرَدَ مِنْ أَعْلامِ دِینِکَ وَ سُنَنِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْهُ اللَّهُمَّ مِمَّنْ حَصَّنْتَهُ مِنْ بَأْسِ الْمُعْتَدِینَ اللَّهُمَّ وَ سُرَّ نَبِیَّکَ مُحَمَّدا صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِرُؤْیَتِهِ وَ مَنْ تَبِعَهُ عَلَى دَعْوَتِهِ وَ ارْحَمِ اسْتِکَانَتَنَا بَعْدَهُ اللَّهُمَّ اکْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدا وَ نَرَاهُ قَرِیبا بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
آنگاه سه بار با دست بر ران خود مى‏زنى و مى‏گویى:
الْعَجَلَ الْعَجَلَ یَا مَوْلایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ

از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده هرکه چهل صبحگاه این عهد را بخواند، از یاوران قائم‏ ما باشد و اگر پیش از ظهور آن حضرت از دنیا برود، خدا او را از قبر بیرون آورد، که در خدمت آن حضرت باشد و حق تعالى‏ بر هر کلمه هزار حسنه به او کرامت فرماید و هزار گناه از او محو سازد.

 

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست؟       طاقت بار فراق این همه ایامم نیست؟

گو همه شهر به جنگم درآیند و خلاف          من که در خلوت خاصم خبر از عامم نیست

به نقل از پایگاه صاحب الزمان عج :

بعد از امام زمان علیه السلام عالم تر از ابلیس نیست.
99 عذر شرعی برای شما اقامه می کند تا شما را مطیع خود کند.

آیت الله عبدالکریم حق شناس

به نقل از پایگاه صاحب الزمان عج:

آنچه منشأ اصلی گناهان انسان، نه دروغ است و نه ریا. نه غیبت است و نه تهمت. نه زناست و نه بخل و حسد و کبر و عجب. اصلا خود اینها گناه هستند. باید به دنبال عاملی گشت که اینها از آن عمل حاصل می‌شود .
دلیل گناهان چیست؟ چه چیزی قبل از گناه اتفاق می‌افتد که باعث می‌شود انسان به گناه کشیده شود و خدای ناکرده دامنش به حرام الهی آلوده شود؟ چه چیزی باعث نقض اخلاق می‌شود و ما را از مسیر سعادت دور می‌کند؟ در قدم هفتم در راه خودسازی به راهکار این موضوع می پردازیم ..

خیلی از ما انسان‌ها به دنبال دوری از گناهان و تکمیل اخلاق خود هستیم. فکر می‌کنیم عبارت معروف «انجام واجبات و ترک محرمات» همین است که رساله توضیح المسائل مرجع تقلیدمان را باز کنیم، آن احکامی را که حرام دانسته‌اند، انجام ندهیم و به امور واجب جامه عمل بپوشانیم. در حالی که خود این کار مقدمه‌ای می‌خواهد. دین ما غیر از واجب و حرام، سه حکم دیگر هم دارد؛ مستحب، مکروه و مباح. چه‌بسا خیلی از مستحبات، انسان را به بهتر ادا شدن احکام واجب می‌رساند و با انجام کارهای مکروه، محرمات گریبانگیرمان می‌شود. مطالعه و جمع‌بندی دستورات اخلاقی دین، ما را به یک عامل مشترک برای منشأ شهوات انسانی می‌رساند که عالم ربانی، ملامحسن فیض کاشانی در کتاب اخلاق حسنه به آن اشاره کرده است. به راستی منشأ شهوات چیست؟

منشأ اصلی گناهان انسان، نه دروغ است و نه ریا. نه غیبت است و نه تهمت. نه زناست و نه بخل و حسد و کبر و عجب. اصلا خود اینها گناه هستند. باید به دنبال عاملی گشت که اینها از آن عمل حاصل می‌شود .

دلیل گناهان چیست؟ چه چیزی قبل از گناه اتفاق می‌افتد که باعث می‌شود انسان به گناه کشیده شود و خدای ناکرده دامنش به حرام الهی آلوده شود؟ چه چیزی باعث نقض اخلاق می‌شود و ما را از مسیر سعادت دور می‌کند؟

جواب این سوالات آن‌قدرها هم دور از ذهن نیست. بزرگان دین و مربیان اخلاق پاسخ را به ما داده‌اند. قبل از آنها نیز روایت‌های زیادی از ائمه معصومین(علیه السلام) در جواب این سوالات به ما رسیده است. جالب آنکه این دلیل به ظاهر کوچک و بی‌اهمیت به خودی خود جزو محرمات نیست ولی سرپیچی از دستور خداوند باری تعالی محسوب می‌شود و مقدمه‌ای می‌شود برای نابودی دنیا و آخرت انسان.

با یک نگاه ساده به زندگی خودمان، می‌توانیم بفهمیم چه کاری، ما را سست اراده می‌کند و مقدمه‌ای می‌شود برای ناتوانی در انجام احکام دین.

رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) می‌فرماید من از سه خصلت برای امتم بیم دارم: پرخوری، پرخوابی و پرحرفی. پیرو واقعی و کسی که ادعای مسلمانیش می‌شود، هم باید شکمش را نگه دارد و هم زبانش را. اگر توانست این دو را حفظ کند، دینش را حفظ کرده است

جواب این است: پرخوری؛ همین شکم، یکی از اعضای بدن انسان عامل اصلی و منشأ بسیاری از گناهان است. چه کسی باورش می‌شود که یک کار مباح اگر به کاری مکروه بدل شود، انسان را به ورطه گناه می‌کشاند. غذا خوردن یکی از کارهای مباح است. این عمل بعضی مواقع مستحب و بعضی مواقع واجب می‌شود. حال اگر همین کار به حد افراط برسد، می‌شود مکروه و چه بسا برای اولیای خدا گناه نیز محسوب شود.

دلیل اینکه شهوت شکم، منشأ تمام شهوات است؛ این است که انسان برای هضم غذا نیاز به نوشیدن آب دارد و در نتیجه آب خوردن زیاد، خواب‌آلودگی بر انسان چیره می‌شود و پرخوابی انسان را از انجام احکام دین باز می‌دارد و انجام ندادن واجبات، اراده انسان را سست کرده و زمینه را برای وسوسه شیطان آماده می‌کند. آن‌گاه است که نفس طغیانگر انسان از نفس مطمئنه‌اش پیشی می‌گیرد و خدای ناکرده نتیجه‌اش می‌شود گناهان صغیره و اصرار بر گناهان صغیره، گناهان کبیره را درپی دارد و انجام‌دهنده گناهان کبیره عادل نیست و به انسان عادل نمی‌توان اعتماد کرد. پشت‌سرش نماز ندارد و از جندالشیطان است.
ولادت حضرت محمد (ص)

این طومار بلند، نتیجه پرخوری بود. رسول اکرم(ص3لی الله علیه وآله) می‌فرماید من از سه خصلت برای امتم بیم دارم: پرخوری، پرخوابی و پرحرفی. پیرو واقعی و کسی که ادعای مسلمانیش می‌شود، هم باید شکمش را نگه دارد و هم زبانش را. اگر توانست این دو را حفظ کند، دینش را حفظ کرده است.

اولین گناه انسان نیز برمی‌گردد به شکم. آنجایی که قرآن کریم در آیه 121 سوره مبارکه طه می‌فرماید: «تا بالاخره از آن درخت خوردند و لباس از بدنشان فرو ریخت و عورتشان نمودار شد.

از این آیه این‌گونه می‌توان استنباط کرد که سرمنشأ تمام شهوت‌ها، شکم است و حتی شهوت جنسی نیز از ناحیه شکم ظاهر می‌شود و به دنبال آن، شهوت دنیاطلبی، مال‌دوستی، جاه‌طلبی، غرور، عجب و دیگر صفات رذیله پدید می‌آید. و وقتی انسان جاه‌طلب شد، حسود می‌شود و به ریا و تفاخر مبادرت می‌ورزد که نتیجه آن می‌شود ستمگری. در قرآن کریم می‌خوانیم: خداوند ظالمین را دوست ندارد و چه چیزی بدتر از اینکه خداوند کسی را دوست نداشته باشد.

چه بسیار شنیده‌ایم که مولای متقیان و اصل اخلاق، حضرت‌علی(علیه السلام) فرمود: دو لقمه قبل از سیر شدن از غذا خوردن دست بکشید و همین دستور کوچک، هدایتگر انسان است، اگر بخواهد. این سخن به سالک می‌گوید هیچ‌گاه به اندازه‌ای شکم را پر نکن که سیر شوی. آدم سیر از گرسنه خبر ندارد و هرچه بلاست از همین سیری و پرخوری عایدت می‌شود.

و به راستی که دشمن انسان، شکمش است. اوست که منشأ گناهان دیگر است که اگر کنترل نشود، موجب هلاکت انسان می‌شود و کدام استاد اخلاقی است که از شکم سخن به میان نیاورد و در دستوراتش حرفی از پرخوری یافت نشود.

از دیگر ائمه نیز احادیث و روایت‌های زیادی نقل شده است که این نشان‌دهنده اهمیت کم‌خوردن در مسیر سعادت است. بر همه کس مبرهن است که هر یک از ائمه اطهار پزشکی حاذق و هر کلامشان دارویی شفابخش بود برای اهل ایمان. امام ‌رضا(علیه السلام) فرمود: اگر مردم در خوردن به کم بسنده مى‏داشتند، بدن‏هایشان متعادل بود. و چه دستورالعملی بهتر از این؟

کدام نماز شبی است که با شکم پر خوانده شود؟ آیا هیچ نماز یومیه دلچسبی هست که با دل سیر خوانده شود؟ امام‌ صادق(علیه السلام) می‌فرماید: نزدیک‏ترین حالت بنده به خداوند ‌، هنگامی است که شکم وى سبُک باشد. ، هر چه هست، در کم خوردن است.

پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) می‌فرماید: آن که غذا کم خورَد، معده‏اش سالم بماند و صفاى دل یابد و هر که پرخور باشد، معده‏اش بیمار و قلبش سخت شود.

بسیاری از ما هنگام بیماری به دکتر مراجعه می‌کنیم و بیشتر از او می‌پرسیم: چه بخوریم! حال آنکه طبق فرمایش رسول مکرم اسلام، علاج بیماری نخوردن است. حضرت در سخنی گهربار می‌فرماید: مادرِ همه داروها ، کم‏خورى است.

در نهایت باید گفت راه عملی برای به خدا رسیدن را فرستاده خدا می‌دهد. همه سفارشات اخلاقی به یک طرف و این سخن به طرف دیگر. رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) می‌فرماید: وقتى اشتها دارى غذا بخور و وقتى هنوز اشتها دارى دست از خوردن بشوى. که عمل به این سخن، سعادت و سرپیچی از آن، شقاوت دنیا و آخرت را به دنبال دارد.

بسم رب الشهداء و صدیقین

بسم رب طه و یس

بسم رب النور العرش العظیم

سلام رفقا، سلام بسیجی ها

اینجا تهران، ام القری ممالک اسلامی است،

صدای ما را از صف انتظار چندصد ساله مهدی موعود می شنوید...

صف انتظار هنوز پابرجاست...

مهدی فاطمه هنوز نیامده است...

در اصل خودمان هنوز نخواسته ایم...

دانشگاهش هنوز نیروی مخلص می پذیرد،

و ما کجای این ماجرایم؟!

درست در بوهبوهه ی فتنه های آخرالزمان که مرد میدان می طلبد، مردان با بصیرت های روزگار می طلبد تا حسین شان را از یزید زمانه بشناسند...

درست در نقاط آخریه عصر ظهور... درست در میانه ی میدان...

خداکند که گوش هایمان بشنود ندای "هل من ناصر ینصرونی" امام عصرمان را که تکیه به نیزه بی کسی و غربت زده...

خدا کند آن لحظه ما از اولیاء باشیم و نه از اشقیاء...

کمی بصیرت چشم و گوش لازم است، کمی ترک گناه، کمی دل سپردن به ندایی که می خواندمان هر صبح، هر ظهر، هر شام...

بیایید بی قرارش شویم به یک دعای عهد، به زیارت آل یاسین، به الهی عظم البلاء، حتی به یک اللهم عجل لولیک الفرج...

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّینَ عَنْهُ وَ الْمُسَارِعِینَ إِلَیْهِ فِی قَضَاءِ حَوَائِجِهِ وَ الْمُمْتَثِلِینَ لِأَوَامِرِهِ‏ وَ الْمُحَامِینَ عَنْهُ وَ السَّابِقِینَ إِلَى إِرَادَتِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ

التماس دعای فرج

گندم منتظرالقائم

93.10.15

   "روزفرخنده  فرماندهی ات بر افلاک      ای سلیمان ولایت خوش باد"

آقا ردای سبز امامت مبارکت

پوشیدن لباس خلافت مبارکت

ای آخرین ذخیره ی زهرایی حسین

آغاز روزگار امامت مبارکت

 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم

اِلـهی عَظُمَ الْبَلاءُ، وَبَرِحَ الْخَفاءُ، وَانْکَشَفَ الْغِطاءُ،

وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ، وَضاقَتِ الاْرْضُ، وَمُنِعَتِ السَّماءُ،

واَنْتَ الْمُسْتَعانُ، وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکی، وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ

فِی الشِّدَّهِ والرَّخاءِ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،

اُولِی الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ، وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ،

فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ،

یامُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ

اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ، وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ،

یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ،

الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی،

السّاعَهَ السّاعَهَ السّاعَهَ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل،

یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،

بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرینَ.

مولای من!

حماسه ساز تاریخ معاصر من!

پاینده باشی امام و مقتدایم!

روز نهم از ماه ده و... یخبندان

ده روز ولی بود که جان ها می سوخت

نه روز اگر چه در زمستان... اما

از هرم عزاش استخوان ها می سوخت

آن روز تمام خلق در شیون بود

جن و ملک و حور و پری و انسان

آن روز مسیحی و کلیمی حتی

پشت سر هیئت حسینی گریان

یک باره تمام مشت ها وا شد و بعد

تاریکی تاریخ هویدا می شد

یک عده فریب خورده و دنیا دوست

. . . انگار دوباره کوفه بر پا می شد

انگار غروب و عصر عاشورا بود

پر گشت تمام شهر از آتش و دود

با هلهله و سوت و کف و شادی و رقص

شیطان به امید انتقام آمده بود... !

تاریخ پس از کرب و بلا را خواندیم

احوال یکایک امم را ... تنها

... از نسل بنی امیه بر می آید

آتش بزند پرچم عاشورا را

ای کاش که منتقم ز ره باز آید

تا پاره کند خرقه سالوس و ریا

در باورمان هست که بر می گردد

تا باز ســتـاند انــتقام ما را

بسم رب العشق خلق المهدی

موضوع جلسه:          ما هیچ گاه فتنه را فراموش نخواهیم کرد!!!
حاضران جلسه:         من و خاطرات سال 1388
گزارش جلسه: 

اماما شاهرگم نذر آرامش تو!

تو خیالت راحت!
سربازانت شیران و پلنگان بیدار بیشه اند،
فتنه و مکر در راه است؟!
باشد، اما تو خیالت راحت!
من هستم، دوستانم و دوستانشان و ملت آبدیده ی روزگارمان هستند،
قطره های خون مان حرمت پاسداری از انقلابی است که به دوش کشیده ای،

اماما تو فقط لب تر کن! چشمی بچرخان!
ما آماده ایم!
و هراسی نداریم!
ما الک کرده ایم دوستانمان را از دشمانمان...
از همان 1388 که گفتی این العمار...؟؟؟

فتنه ی آن روز ها پیش لرزه ای بود بر فتنه های آخرالزمان،
اماما تو خیالت راحت!
ما برای بیش از اینها آماده ایم،
هستیم!
نه مثل پیمان غدیر، که در سقیفه شکسته شد و به حدیبیه رسید،
هستیم! مثل کوه... استوار....
تو فقط سرو بمان!
تو فقط سبز بمان!
پنج قدم مانده به صبح، او می آید...
میخواهیم پشت سر شما نماز شکرش را به جای آوریم،

مولای من! 
حماسه ساز تاریخ معاصر من!
ما آماده ایم!
و در صبحگاه سربازانت حاضریم،

حماسه ی 9 دی بر ما مبارک که مقتدا و امیر مان تویی!

کمپین ما فتنه را هیچ گاه فراموش نخواهیم کرد ...

گندم منتظرالقائم
9 دی ماه 1393

کپی با ذکر یک صلوات و منبع

یا رسول

ماه ربیع الاول آمده، چه تبریک بگویم و کدام مژده که دست و دلم می لرزد...

قرار است پس از شهادتت داستان سقیفه به پا شود،

ابوبکر و عمر کاغذ و قلم از تو دور کردند که مبادا گفته ها و وصیت ولایتت را مکتوب کنی،

قرار است خانه نشین شود وصی تو که همین دو ماه و اندی پیش دستش را بر تل غدیر بالا بردی،

قرار است این دست ها بسته شوند و کشان کشان از کوچه بگذرد،

قرار است دخترت ... ای وااای

بگذار چند کلمه ای بگویم و رد شوم...

یا رسول الله درب خانه و کوچه و فاطمه و چادری خاکی...

یا رسول الله سیلی و حسن و میخ در به پهلوی مادری...

و محسن و کبودی و نماز های نشسته....

حسنین و زینب و کلثوم پناه برده به علی...

بی قراریم رسول خدا...

تازه مشکی حسین درآوردیم

یا به ما صبری بده یا بکش ما را

بیش از این منتظر نگذار مهدی را

تقدیم به اقامون مهدی، دردانه ی رسول الله

و تمام بچه سید هایی که این روزا بدجور قفسه سینه شون تحت فشاره و درده مادرشونه...

گندم منتظر القائم

دهم دیماه هزاروسیصدونودوسه

کپی با ذکر منبع و صلوات